ชีวิตที่เติบโต

สุขสันต์วันพระเจ้ากับเรื่องเล่าของวันนี้ ป้าได้เดินทางกลับสู่นอร์เวย์ ท่ามกลางความอบอุ่นของพี่น้องและเพื่อน ๆ ป้าได้ใช้สิทธิของคนชราด้วยการนั่งวีลแชร์ ระหว่างที่รอเจ้าหน้าที่มารับ ป้าได้พบกับคนไทยซึ่งเกษียณอายุแล้ว กำลังเดินทางด้วยเครื่องบินลำเดียวกัน

เหตุการณ์ที่เกิดตรงหน้าเริ่มมีการเกิดการปะทะคารม ระหว่างเจ้าหน้าที่และผู้โดยสารท่านนี้ การขอรถเข็นจากออนไลน์ไม่ประสพความสำเร็จ เจ้าหน้าที่ยืนยันว่า ไม่ได้รับคำร้องขอจึงไม่สามารถจัดให้ได้

ป้าซึ่งนั่งบนรถเข็นแล้ว ถามผู้โดยสารท่านนั้นว่า เดินไหวไหม เขาตอบป้าว่าหนูเจ็บเข่ามาก และระยะทางที่จะเดินไปไกลมากด้วย

ป้ามองเห็นน้ำตาของเขา ป้าจึงถามพนักงานที่เข็นป้าอยู่ว่า จะผิดไหมถ้าจะให้หญิงคนนั้นมานั่งแทน เขาตอบว่าไม่ผิดแต่ให้ป้าผู้ได้รับบัตรแล้วเดินตามไปด้วย

เหตุการณ์นี้ทำให้ป้ารู้ว่า ถ้าเรามีพระเจ้า มีพระเยซูคริสต์อยู่ในใจ วิถีการดำเนินชีวิตของเราก็เปลี่ยนแปลงไปด้วย การเสียสละเพื่อผู้อื่นที่จำเป็นกว่า จึงเป็นสิ่งที่ควรทำ

ถึงป้าจะอายุมากกว่าเขาสิบปี แต่ป้าไม่ได้พิการหรือเจ็บป่วยอะไร ป้าให้สิทธิ์ที่ป้าได้รับแก่ผู้โดยสารท่านนั้นไป ป้าได้รับการขอบคุณจากเขา และป้าก็ได้รับการขอบคุณจากพระเจ้าด้วย ป้ากลับมีพลังมากขึ้นที่ได้เดินเคียงผู้โดยสารท่านนั้นจนถึงจุดหมายปลายทาง

การมองดูเพื่อนมนุษย์ด้วยความรักและเมตตาสงสาร เป็นสิ่งที่พระองค์ทรงพอพระทัย จงทำเช่นนี้ทุกครั้งที่มีโอกาสที่จะทำ เพราะเราไม่ได้แค่ช่วยเพื่อนมนุษย์ แต่การกระทำของเราได้กลับเป็นการยืนยันถึงพระเจ้าด้วย จงทำดังนี้เพื่อระลึกถึงเราคือคำพูดที่พระเยซูคริสต์พูดกับเราค่ะ