ชีวิตที่เติบโต

ในบางมุมของแต่ละวัน ผมนึกขอบคุณพระเจ้า ที่อนุญาตให้ อะไรต่าง ๆ เกิดขึ้น กับ ชีวิตของผม ผมได้มองโลกแปลกแยกจากคนส่วนใหญ่ กลายมาเป็นคนส่วนน้อย

ความทุกข์ยากจากพระองค์ มันเคี่ยวเข็ญชีวิตของผม จากที่อยู่อย่างหวาดกลัวมาก ๆ

กลัวว่า ความสุขจากห่วงต่าง ๆ จะหล่นหายจากเราไป คือ ความรัก - งาน - เงิน - พ่อแม่ - ลูก - ครอบครัว - สังคม ก็ลดน้อยลง

จนคำอธิษฐานของผม ในช่วงหลาย ๆ ปีที่ผ่านมา มักจะวนอยู่ที่ "ขอให้ผมสิ้นลมอย่างสงบ และ อย่าได้กลับมาวนเวียนอยู่ในวัฎจักรสงสารนี้อีก"

 

ผมเฝ้ามองผู้คน ที่สู้กับชีวิตเต็มที่ บนโคลนเลนชีวิต ที่เลื่อนลอย พวกเขาขุดความหวังในชีวิต จากลมที่ไม่มั่นคง ที่สุดท้าย มันก็ว่างเปล่า

ความทุกข์ยาก เป็นสิ่งที่หลายครั้ง หลายคนก็คงสงสัยว่า ถ้าพระเจ้าดีจริง ทำไมเรื่องแย่ ๆ ถึงเกิดขึ้นกับชีวิตของผมมากมาย

แต่วันหนึ่ง ผมก็ยอมน้อมรับ ให้พระองค์ดูแลชีวิตของผมมากขึ้น แม้จะหวั่น ๆ แต่แล้วพระองค์ก็กระทำให้ชีวิตผม เป็นพยานถึงพระองค์

 

ผมไม่ใช่คนดี มีชื่อเสียง เช่น โต๋ ศักดิ์สิทธิ์ , คุณกอบเกียรติ จิราธิวัฒน์ , บอยด์ โกสิยพงศ์ ฯลฯ ที่ทำให้ใครหลายคน ปากต่อปากกันว่า

"ดูสิ เพราะคนนี้เป็นคนดี พระเจ้าทรงให้ทรัพย์สิน ชื่อเสียง และให้เขาสมหวัง ในทุกสิ่งที่ขอ พระเจ้าของเขา ดีจริง ๆ"

แต่พระองค์ทรงปั้นผม และกระทำให้เสียงของผมนั้นคมชัด แม้จะไม่ดังมาก แต่เสียงนี้ ก็ชัดเจนทุกครั้ง หากตั้งใจฟัง

เพราะนับตั้งแต่เรา สละความเป็นตัวเรา ก็ไม่มีตัวเราอีกต่อไป ห่วงที่เราสร้าง ก็ไม่รัดจนเราจมลงไปกับโลก แอกที่เราต้องแบกก็อ่อนนุ่ม และ ภาระที่ต้องรับไว้นั้น .. ก็เบา

หนึ่งชีวิตห่วย ๆ จากโคลนของผม พระองค์ก็ยังรับเลี้ยงไว้ ทรงชำระล้าง ดูแล ให้อิ่มกาย อิ่มใจ ตีสอน เคี่ยวเข็ญ และประทานสารพัดที่จำเป็น เพื่อให้เป็นพยานถึง ผลงานความรักมั่นคงของพระองค์

เพราะในร่มพระคุณแห่งนี้ ทุกชีวิตได้รับการเยียวยา ทุกปัญหามีความช่วยเหลือ ทุกน้ำตาได้รับการจดจำ ทุกปากท้องได้รับการป้อนให้อิ่ม ทุกการขาดแคลนได้รับการเติมเต็ม ทุกความเจ็บป่วยได้รับการรักษา และ ทุกจิตวิญญาณจะพบสันติสุขตลอดอายุขัยของเขา

ผมขอขอบพระคุณความรักของพระองค์ครับ พระเยซูคริสต์ คือ พระเจ้าของผม