ชีวิตที่เติบโต

ขอขอบพระคุณพระเจ้า ! การมาประเทศไทยของป้าในปีนี้มีเรื่องราวที่ทำให้ต้องทบทวนกับอดีตที่ผ่านมา

ป้าได้เข้าวัดพร้อมกับน้องชายและญาติสนิท ญาติที่คอยห่วงใยพี่น้องทุกคน พวกเราพี่น้องมีความห่วงใยซึ่งกันและกัน ความห่วงใยของแต่ละคนจะแสดงออกที่แตกต่างกันไป บ้างก็แสดงออกด้วยคำพูด และบ้างก็แสดงด้วยการภาวนาแม้ในยามที่ตัวเองมีภาระที่หนักมาก

ในวัยหนุ่มสาวพวกเราต้องทำงานหนัก มิใช่เพื่อความอยู่รอดเท่านั้น แต่พวกเราต้องการความสะดวกสบายและสร้างอนาคตให้ลูกหลานต่อไป

 

 

พวกเรากลับต้องใช้ชีวิตที่ยากขึ้น เพราะอาหารดี ๆ เหล่านี้อาจจะทำลายชีวิตที่พระเจ้าประทานมา พวกเราเริ่มมีสติและต้องมานั่งคำนวณของอาหารที่เราจะรับประทานเข้าไป เพราะอาหารดี ๆ เหล่านี้มีมากเกินกว่าคำวอนขอ โปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายในวันนี้

 

 

การใช้ชีวิตในบั้นปลาย ทำให้เรารู้ว่าสิ่งดี ๆ ที่เราแสวงหานั้น มันก็สามารถที่จะทำให้เราทำลายชีวิตเราได้เร็วขึ้น !

มันเป็นเรื่องยากมากที่เราจะไม่หยิบของอร่อยเหล่านี้ เพราะเราคิดว่าเราควรที่จะทำได้ เพราะเราซื้อหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเรา

กลไกที่พระเจ้าประทานมาให้เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มาก ต่อให้เราหาสิ่งอำนวยความสะดวกมาได้ง่ายได้ แต่เราก็ไม่สามารถใช้มันทั้งหมดได้ เพราะกลไกพระเจ้าประทานมานั้นจะทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อตรงเสมอ

กลไกที่ทำงานในตัวเราจะเป็นผู้กำหนดเองว่า ควรมีเท่าไร ควรรับประทานมากเท่าไร กลไกชีวิตเป็นของประทานมาจากพระเจ้า ความอยากลิ้มลอง อยากมีอยากอวดเป็นของปีศาจ

ป้าเริ่มมองชีวิตบั้นปลายอย่างจริงจัง และป้าก็จะใช้สิ่งประทานของพระเจ้าให้เกิดผลตามที่พระองค์ต้องการ ป้ายังคิดถึงเพื่อน ๆ ในคำภาวนามากขึ้นเมื่อป้าได้เข้ามาร่วมภาวนาในวัดแห่งนี้